Carla en Beppie: ‘Eigenlijk zijn er te weinig mensen die moeite willen doen voor een ander’

Beppie begeleidt buitenlandse vrouwen met naald en draad en leert ze zo op laagdrempelige manier de Nederlandse taal en helpt bij sociale contacten. Carla begeleidt bewoners in de bed-bad-en-broodregeling en doet incidentele hulpverlening in het buitenland. Beiden organiseren ze activiteiten voor Mondiaal Centrum Breda (MCB).

Tekst en foto: Anita van der Helm

Wie: Beppie van Herp (70) en Carla Marcelissen (53), vrijwilligers Mondiaal Centrum Breda (MCB)
Beroep: Beppie was sociaalpsychiatrisch verpleegkundige en ging in 2019 met pensioen; Carla werkt vier dagen per week als doktersassistente
Vrijwilligerswerk: Beppie: begeleiden naald en draad naast jarenlange mantelzorg voor haar schoonmoeder; Carla: individuele begeleiding van bewoners (bed-bad-en-broodregeling); denktank Mondiaal Centrum Breda (MCB), incidentele hulpverlening in het buitenland. Beiden: activiteiten organiseren voor MCB
Sinds: 2016 en 2015
Uren per week: Beppie ongeveer 4 uur; Carla ca 8 uur plus daarnaast de incidentele reizen en sponsoring

Beppie

Wat houdt je vrijwilligersbaan precies in?
‘Als een nieuwe buitenlandse vrouw zich meldt, laat ik haar de kast met wol en stoffen zien. Met handen en voeten vraag ik haar wat ze wil maken. Van lieverlee leren vrouwen hier op een veilige manier Nederlands praten. Maar het is ook iets van sociale contacten, onder de mensen zijn. Kinderen mogen mee; we hebben een vrijwilligster die ze opvangt.
Zelf vind ik breien, haken en met naald en draad werken leuk. Het is ook fijn om dat met en voor vluchtelingen te doen. Ze zijn soms wel heel anders, willen vooral snel moeilijke dingen doen. Of ze vinden de afwerking niet belangrijk. Terwijl ik ze, als ze niks weten van een naaimachine, vooral eenvoudige dingen wil laten doen.’

Hoe ben je erin gerold?
‘Een jaar of zeven geleden kwamen de Syrische vluchtelingen naar Nederland. Ik wilde wel wat voor ze doen. Bovendien was ik een jaar of 65 en keek ik wat ik zou willen voor als ik met pensioen was.
Op een verjaardag hoorde ik een kennis praten over het Mondiaal Centrum. Ze zat daar in het bestuur en ze vroeg me of ik aanspreekpunt wilde zijn voor de Naald en Draadgroep.
Daarna heb ik die groep helpen opzetten door een flyer te maken en te helpen met verspreiden. We legden ze bij taalscholen, bij de bieb en spraken vrouwen aan. Eerst waren we met een klein clubje, drie vier vrouwen. Later waren we wel met tien en was er een wachtlijst. We stopten tijdens corona, misschien wel twee jaar. Ik onderhield contact via appjes of kaarten. Inmiddels is alles weer opgepakt.
Vanuit daar ben ik me ook gaan inzetten om activiteiten te organiseren als lezingen of andere bijeenkomsten. Momenteel zijn we bezig om te kijken of we op 8 maart, Internationale Vrouwendag, iets kunnen doen. En elk jaar in de Vredesweek doen we ook van alles.’

Waarin verschilt het van je ‘gewone’ werk?
‘De basis is dat je iemand ondersteunt in stapjes maken naar de maatschappij. Daarvoor moet je goed kunnen luisteren. Maar het verschil is dat het hier lekker gezellig mag zijn, graag zelfs.’

Wat kost het je?
‘Mijn schoonmoeder heeft jarenlang verzorging gekregen van mijn man, zijn zuster en mij. We waren er dagelijks: wij vier dagen en zijn zus drie. Vanuit mijn opleiding als verpleegkundige mocht ik zijn moeder gewoon onder de douche zetten.
De laatste twee jaar zijn erg intensief geweest. Je kunt eigenlijk niet goed weg, dan moet er vervanging zijn. Op die manier was het soms een gepuzzel om de agenda rond te krijgen, juist omdat ik niet steeds weg wilde zijn op de woensdagmiddagen bij het MCB; k vind het contact met die vrouwen belangrijk. Mijn man heeft weleens gevraagd of ik “nu alwéer naar het MCB moest”. Je tijd om samen te relaxen wordt minder.’

Wat brengt het je?
‘Het is fijn als je vrijwilligerswerk dicht ligt bij wat je leuk vindt. De kinderen die meekomen, zie je opgroeien. En de taal van de buitenlandse vrouwen gaat vooruit. Als we na enkele jaren soms afscheid nemen, gewoon, omdat ze weer andere dingen gaan doen, zie je wat er ondertussen allemaal is veranderd en vooruit is gegaan. Dat geeft veel voldoening.’

Welke tips heb je voor anderen?
‘Als je van je hobby je vrijwilligerswerk kan maken, kost het je weinig. Terwijl het veel oplevert. We hebben hier trouwens nog mensen nodig voor de kinderopvang. Dus als je je het leuk vindt om met kleine kinderen om te gaan …’

Aanmelden als vrijwilliger? mondiaalcentrumbreda.nl/ondersteunen/


Carla

Wat houdt je vrijwilligersbaan precies in?
‘Sommige uitgeprocedeerden vallen in de bed-bad-en-broodregeling. Ze krijgen hier onderdak. Het kan ook gaan om asielzoekers die nog niet zijn uitgeprocedeerd, maar die via het COA geen onderdak krijgen. Vaak zijn dat ongedocumenteerden.
Eens per drie weken is er een overleg. Vanwege mijn werk als doktersassistente krijg ik nogal eens te maken met medische vragen. Ik ben geen arts maar ik kan wel wat advies geven.
Voor de denktank ben ik gevraagd omdat de gemiddelde leeftijd van de bestuurders nogal hoog is. Ik ben de verjonging’, lacht Carla.

Hoe ben je erin gerold?
‘Sazan van het Maatjesproject (een andere Held van Breda, red.) vroeg me te helpen bij het Offerfeest. Van haar hoorde ik over de afgewezen asielzoekers en de ongedocumenteerden.
Er bleken veel regels te zijn, vaak onrechtvaardig. Dan moesten ze bijvoorbeeld binnen zes weken bewijzen wat hun achtergrond was. Maar zoiets kost veel meer tijd. Ik wilde ook voor deze mensen het welzijn dat voor gewone Nederlanders zo vanzelfsprekend is. Eigenlijk heeft ieder mens toch recht op een menswaardig bestaan in een vreedzame samenleving?’

Waarin verschilt het van je ‘gewone’ werk?
‘Hier moet ik veel creatiever zijn voor wat betreft medische zorg. Noodzakelijke zorg wordt geleverd, maar deze mensen zijn verder onverzekerd. Dat betekent soms echt meer moeite doen om een verwijzing te krijgen van een huisarts. Die doet dat niet zomaar. Ik word dan als een pitbull en ga net zo lang door tot die verwijzing er is.
Soms zit het systeem ook zó raar in elkaar. Dan staat iemand op een wachtlijst voor het een of ander en wordt die er na driekwart jaar wachten afgehaald. Reden: we hebben geen Arabischsprekende therapeut. Terwijl de betreffende persoon gewoon Nederlands spreekt. Ook dat soort zaken pak ik op. Je moet hier erg vasthoudend zijn.’

Wat kost het je?
‘Ik heb niet het gevoel dat dit me wat kost, dat ik iets moet inleveren. Het werk voor het MCB doe ik op mijn vrije dag, zodat de andere gezinsleden er weinig last van hebben. Mijn man en drie opgroeiende kinderen hebben niet zoveel op met dit vrijwilligerswerk. En dat is allemaal prima, niet iedereen hoeft zo enthousiast te zijn als ik.
Wat ik wel eens jammer vind, is dat ook mijn verdere omgeving weinig respons geeft. Zo heb ik voor de vlucht naar Oeganda later dit jaar al mijn vrienden en kennissen aangeschreven. Daar kwam geen enkele reactie op en dat maakt me wel verdrietig. Maar ik laat het wel achter me.’

Wat brengt het je?
‘Er zit een stukje onrecht bij deze mensen; daar wil ik echt voor vechten. Want als ik dat niet doe, worden ze over het hoofd gezien. Eigenlijk zijn er te weinig mensen die moeite willen doen voor een ander.
Ik doe wat ik kan. Dat maakt me blij.
En als ik zie dat er wél een overweldigende reactie is op het rugzakjes klaarmaken voor vluchtelingenkindjes op Lesbos, krijg ik heel warme gevoelens.’

Welke tips heb je voor anderen?
‘Voor mijn reis naar Oeganda zamel ik geld in. Mijn reis- en verblijfskosten betaal ik zelf, maar er wordt ook van alles uitgedeeld door de stichting Hope for Life. Gelukkig zijn er ook andere donateurs.
We kopen lokaal handdoeken en zeep of bijvoorbeeld schoenen en delen dat uit. Verder zet ik me in om vrouwen daar te empoweren door te luisteren en te inventariseren waar ze tegenaan lopen. Samen zoeken we dan naar oplossingen. Dat zijn dingen die dicht bij mezelf liggen.

Serieus, het is fijner om te geven dan te ontvangen. Probeer maar eens of het klopt wat ik zeg en kijk op de website van Hope for Life!’

Voor meer info of donaties: hope-for-life.info

In de rubriek Held van de Maand zetten we mensen in de
schijnwerpers die zich langdurig onbetaald hebben ingezet.

De ‘Held van de Maand’ vind je ook op BredaVandaag.nl
en in de huis-aan-huiskrant van BredaVandaag.

Lees het artikel over de Held van de Maand
in de digitale krant op BredaVandaag.nl

Ken jij ook held?
Meld deze aan via onderstaande knop