Adrienne krijgt het met de paplepel ingegoten om niet alles voor geld te doen. Het is voor haar vanzelfsprekend om zich als vrijwilligster te melden. Naast haar 40-urige baan werkt ze bij een ziekenomroep en al snel collecteert ze ook voor het KWF. Op het moment dat ze werkelijk een spil is in de regio Breda, en leiding geeft aan bijna negenhonderd collectanten, wordt haar man Piet ernstig ziek. Misschien kan hij wel nooit meer lopen. Moet ze nu ophouden met haar taken? Maar dan ken je Adrienne niet …

Asmerom woont in Eritrea waar al jarenlang een dictatuur is, waar mensen onderdrukt worden en oneindig lang in dienst moeten. Vanwege politieke bezigheden wordt ook Asmerom in de gaten gehouden. Hij vlucht naar Nederland en zet hier zijn politieke bezigheden voort, niet zonder gevaar. Maar wat heeft vrijheid voor zin als je er geen gebruik van maakt? En dat is precies wat hij ook andere mensen uit Eritrea leert.

Eric en zijn vrouw leggen zich er niet bij neer dat ze geen kinderen kunnen krijgen. Ze adopteren eerst twee Nederlandse kinderen en gaan daarna met pleegkinderen verder. Ieder kind dat onverhoopt langer dan drie maanden moet blijven, krijgt een definitieve plek bij hen in huis. Zo voeden ze vier tijdelijke kinderen op en blijven er nog vier ‘hangen’. Het is een drama als Erics vrouw vijf jaar geleden sterft, maar het lukt Eric vrij goed om vader en moeder tegelijk te zijn.

Hoewel Marcel en Carola door hun werk gewend zijn aan mensen met verstandelijke beperkingen, wordt het leven heel anders als hun jongste zoon – na een vroeggeboorte – wordt geboren met verschillende handicaps. Een van de dingen waar ze tegenaanlopen is dat hij door zijn gedrag veel sneller kleding en speelgoed verslijt. De inzameling die voor henzelf begon, delen ze al snel met de rest van de Bredase ouders die in dezelfde situatie zitten.

Sazan heeft het niet gemakkelijk als Koerdische vluchtelinge. Dat heeft ook met haar ambities te maken: In Irak volgde ze al een goede opleiding en in Nederland is ze niet van plan genoegen te nemen met een baan onder haar niveau. Ze volgt onder moeilijke omstandigheden verschillende opleidingen, en weet die ook in te zetten voor anderen. Met name het Maatjesproject van het Mondiaal Centrum groeit uit tot een baan, waarbij ze minimaal evenveel uren onbetaalde inzet levert als betaalde. Ze weigert andere banen om dit te kunnen blijven doen, ook al is het voor haar niet naast de deur.