november 24, 2021

Meke Oomens ‘vrijwilliger zijn zit in mijn bloed’

Tien jaar geleden viel Meke van de fiets, op haar hoofd. Meke wist zelf dat het ongeluk een gevolg was van een hersenbloeding. De artsen hielden lang vol dat haar klachten het gevolg waren van de val op haar hoofd. Het duurde nog een half jaar totdat ook artsen ervan overtuigd waren dat Meke’s eigen diagnose de juiste was.

Tekst en foto door Anton Verbeek

Wie: Meke Oomens
Beroep: Servicemedewerker ABNAMRO
Vrijwilligerswerk: Hersenstichting en Swim To Fight Cancer
Sinds: 2012
Uren per week: 10

Wat houdt je vrijwilligersbaan precies in?
‘Na mijn operatie was ik na een maand of vijf revalideren alweer op de been. Ik wilde weer een nieuwe, betaalde baan. Ik ben in contact gekomen met MEE West-Brabant. Zij zetten zich in om mensen met een beperking aan werk te helpen. Kort daarna zag ik een vacature bij ABNAMRO en kwam ik, met behulp van een jobcoach, in dienst als servicemedewerker. Ik kreeg begeleiding vanuit B-Able, het interne netwerk van de bank voor mensen met een arbeidsbeperking. Al snel kwam ik ook in het bestuur van B-Able. We zorgen voor trainingen, zijn buddy-coach voor collega’s en regelen allerlei praktische zaken. We werken met wisselende collega’s en dat is ook de kracht. Zo leert iedereen wat het betekent om te leven en te werken met een beperking.

Mijn kracht is: iemand helpen en daarmee kom ik op mijn vrijwilligerstaak. Voor de Hersenstichting ondersteun ik, als NAH-ervaringsdeskundige (Niet Aangeboren Hersenletsel), lotgenoten die hetzelfde hebben meegemaakt. Hersenletsel is soms moeilijk uit te leggen, mensen zien niet dat er ‘iets’ is. Ik deel mijn ervaringen in de blogs die ik schrijf op de website van de Hersenstichting.’

Wat is verschil tussen werk voor Hersenstichting en je baan bij de bank?
‘Vrijwilligerswerk is anders. Het is iets waar je passie ligt. Mensen ondersteunen vanuit vragen en herkenning. En je ervaringen delen met anderen, waardoor ook zij weer sterker kunnen worden en zien: het kan wel! Ervaringsverhalen helpen, juist omdat hersenletsel in negen van de tien gevallen niet zichtbaar is en er veel onbegrip is. Door artsen wordt de juiste diagnose nog weleens gemist. Ook daarom is er juist behoefte aan de ervaringsverhalen.’

Welke eigenschappen moet je hebben om dit vrijwilligerswerk te doen?
‘Dat is vooral inlevingsvermogen, anderen laten zien wat de gevolgen zijn van NAH en je inzetten om je ervaringen te delen. Ik probeer ook mensen warm te maken om te doneren voor de Hersenstichting. Het gaat om simpele dingen, zoals een activiteit organiseren of een kerstkaart maken en de opbrengst doneren. Ik doe dit ook voor Swim To Fight Cancer. Dit project is voortgekomen uit de Elfsteden zwemtocht van Maarten van der Weijden. De opbrengst gaat naar kankeronderzoek. Mijn rol is om mensen te stimuleren om mee te doen. Kanker raakt iedereen en dat gold voor mij des te meer nadat mijn moeder deze diagnose kreeg.’

Wat is voor jou de reden om, naast jouw baan, deze onbetaalde werkzaamheden te doen?
‘Het zit in mijn bloed, iets overhebben voor een ander. Dat deed ik ook al voor mijn ongeluk. Ik ben jarenlang leider geweest bij de Scouting en alles wat ik voor zwemverenigingen deed was ook puur vrijwillig. Activiteiten organiseren en plannen, uitnodigingen versturen, mail bijhouden, alle uitslagen en klassementen bijhouden. En er vooral voor zorgen dat je het niet alleen doet. Er moet altijd iemand zijn die het overneemt als je uitvalt. Ook vrijwilligerswerk moet doorgaan!’

Hoeveel tijd kost het je?
‘Daar heb je een ritme in. Bij de Hersenstichting schrijf ik eens in de zoveel tijd een blog. Het mag, maar het moet niet. En daarnaast spreek ik mensen online, een chatfunctie, waar ik inga op vragen en mensen probeer te helpen met advies en ondersteuning. Bij Swim to Fight Cancer is dat ongeveer hetzelfde.

Naar aanleiding van mijn blogs krijg ik verzoeken om interviews, zoals voor het magazine van zorgverzekeraar CZ. Bij de bank is ook een filmpje opgenomen voor UWV Perspectief. Op deze wijze kan ik mijn boodschap uitdragen: blijf positief en denk in wat je wel kunt in plaats van wat je niet kunt.’

Wat leveren deze het vrijwilligersbanen voor jou op?
‘Het geeft energie. Je ziet dat mensen die denken ‘ik kan niets meer en alles zit tegen’ toch groeien in hun kracht, ze kunnen meedoen met anderen.

Een leuke, positieve ervaring bij de Hersenstichting was een bericht van iemand die ik nog ken van de scouting. Ze schrok van wat ik had meegemaakt, maar las ook hoe positief ik mijn verhaal vertel en overbreng op anderen. Het is die positieve boost die ik door wil geven aan anderen. Al is het vlammetje aan mogelijkheden nog zo klein, ga van daaruit verder en laat je koppie niet hangen. Dat zag zij terug in mijn verhalen.’

Heb je tips voor andere vrijwilligers?
‘Doen waar je passie ligt. Vanuit die passie kun je anderen helpen en daar beleef je zelf ook weer plezier aan. Dat is het belangrijkste. Vanuit jouw gevoel anderen ondersteunen.’

Meke zal er altijd rekening mee moeten houden, zich altijd onbewust bewust van het hersenletsel. Haar energie is beperkt, ze kan bijvoorbeeld niet intensief sporten. Beschadigde hersencellen zijn niet te repareren, maar je kunt ze wel blijven activeren, wat ze ook dagelijks doet, van lezen en puzzelen tot een flinke wandeling. En blijven genieten van het leven.

In de rubriek Held van de Maand zetten we mensen in de schijnwerpers
die zich langdurig onbetaald hebben ingezet.

De ‘Held van de Maand’ vind je ook op BredaVandaag.nl
en in de huis-aan-huiskrant van BredaVandaag.

Lees het artikel over Meke in de digitale krant op BredaVandaag.nl