Naast de rubriek Held van de Maand in de Bredase Bode/BredaVandaag schrijft Joyce van Zijl-Lak achtergrondinformtie voor HvB. Foto Joyce van Zijl: Marianne (rechts) en Fatima Jdamir
Marian van Gurp is hét gezicht van Theesalon de Struyck. Het is met name aan haar inzet te danken dat die nog steeds bestaat, want bij elke verhuizing was zij degene die de schouders eronder zette.
‘Vooral ook samen met mijn vriend, die heel handig is en elke keer weer ontzettend veel gedaan heeft om de nieuwe locatie gebruiksklaar en gezellig te maken. Ik ben sowieso heel blij met mijn “thuisfront”, want eerlijk gezegd schieten zij er weleens bij in. Ik ben zes dagen in de week bezig in de Theesalon, dat begint al ’s morgens met het checken van de mail, het regelen van een en ander enzovoort. Om tien uur gaan we open en ik ben er dan tot zes uur. Het vraagt echt veel tijd.’
Het werk in het theehuis is haar op het lijf geschreven. ‘Ik heb lang geleden in Italië gewerkt als beeldhouwer en voelde ik me best alleen. Door met een grote groep mensen te eten, te koken en te praten raakte ik dat snel kwijt. De warmte van de mensen daar raakte me, het sloot aan bij mijn karakter. Samen eten is zo’n mooie manier om elkaar te ontmoeten! Ook in mijn latere werk als reisleidster heeft het me altijd aangesproken hoe men in de Mediterrane landen met elkaar omgaat.’
Nadat ze was gestopt als reisleidster werd ze een tiental jaren geleden benaderd door Wilma Lugtenberg, van (destijds) Vertizontaal. Zij vroeg Marianne of ze als vrijwilliger aan de slag wilde bij de Theesalon, die was opgezet door het Marokkaans Vrouwen Comité. ‘Daar vond ik dat gevoel meteen terug, ik voelde me daar helemaal op mijn plek. Allerlei verschillende culturen, er werd heel veel gelachen, we zaten allemaal vol ideeën en niets was te veel, we zaten vol energie. In 2009 is stichting Theehuis Heuvel opgericht en kon ik parttime betaald aan de slag naast mijn werk bij Humanitas. Dat duurde helaas niet lang, na twee jaar werd er veel wegbezuinigd. Ik heb geen moment getwijfeld en ging als vrijwilliger door, inmiddels als coördinator. Theesalon de Struyck ( vernoemd naar Dr. Struycken) was gewoon een heel belangrijk deel van mijn leven geworden.
Toen wij weg moesten van het Nolensplein hebben Stichting Braak en Wonen Breburg ook enorm met ons meegedacht en zo kwamen we in de Rijpstraat terecht. Helaas van korte duur, eind 2013 moesten we daar weg. Ik ben toen zelf rond gaan kijken en zag iets leegstaan op de hoek van het Planciusplein. En daar mochten we gelukkig in, er zat vrolijk bloemetjesbehang op de muur. Het bleek al snel te klein voor al onze activiteiten.
Na de verhuizing van onze buurman is het pand doorgebroken en kregen we een hele mooie ruimte en een grote tuin. We hebben er een aantal prachtige jaren gehad, met veel aanloop en ook een aantal cateringopdrachten, waarvan de opbrengst werd gespaard. Want het lukte verder allemaal maar net, we konden met moeite huur, gas, water , licht, telefoon, boodschappen betalen uit onze reguliere activiteiten. En hoewel ik altijd met plezier naar de theesalon ging, was het toch ook af en toe wel heel zwaar.
Op het moment dat we hoorden dat onze prachtige plek toch echt zou worden afgebroken haakte bijna iedereen af. Veel mensen zagen het niet meer zitten om nog een keer opnieuw te beginnen. Maar gelukkig hebben we een nieuw bestuur gevonden, allemaal bewoners van de wijk, die zich voor de theesalon wilden inzetten.
Ondaks de lange, onzekere tijd zijn we blijven hopen en zoeken naar een nieuwe plek, waarbij we geweldig zijn geholpen door het Wijkplatform, de gemeente Breda, wethouder Miriam Haagh, Surplus en Wonen Breburg. Mede dankzij deze steun vonden wij een nieuwe plek. Aan het Nolensplein kwam namelijk het Parochiehuis vrij.
Weer waren mijn vriend en ik degenen die bij de verhuizing de kar moesten trekken, veel vrijwilligers zijn heel actief voor het koken en andere activiteiten maar niet zozeer voor de organisatorische klussen. Dankzij de gemeente en het Wijkplatform Heuvel hebben we een tweedehands hands keuken kunnen kopen. Onze sponsoren Walvis Verbouwingen en Ruud Lohuus hebben enorm geholpen bij de verbouwing, die wil ik toch graag op deze plek nog even bedanken!
Als herinnering aan de fijne jaren op het Planciusplein heb ik stukjes van het bloemetjesbehang en de door vrijwilliger Mieke gemozaiekte vensterbanken meegenomen en hier hergebruikt. Ook een struik die we ooit kregen als verwijzing naar onze naam is opgepot en krijgt hier straks een plaats.
De Heuvel is een bijzondere plek met een eigen geschiedenis. De oorspronkelijke bewoners vormen een hechte groep, zijn vaak sceptisch, hebben altijd hier gewoond en zien de wijk veranderen. Ook het Mgr. Nolensplein, ooit een hart in de wijk, is niet meer wat het was. Wij willen graag een bijdrage leveren om dit plein weer bruisend te maken.
Theesalon de Struyck is een plek voor jong en oud, voor oudgedienden en voor nieuwkomers, iedereen is hier welkom om elkaar te leren kennen. Want we zullen het samen moeten doen, dat is waar ik van droom en waar ik het voor doe. Ik hoop wel dat zich nog wat nieuwe vrijwilligers melden, we zoeken vooral gastheren en gastvrouwen voor de lunch en mensen die in het bestuur willen plaatsnemen. Kom eens kijken of bezoek www.theesalondestruyck.nl voor meer informatie.’
In het kleine beetje vrije tijd dat Marianne heeft is ze graag bezig met haar kleinkinderen, lekker samen naar het bos of naar de speeltuin. Wandelen, lezen en muziek zijn andere manieren om te ontspannen. Ooit hoopt ze tijd te vinden om nog met een aantal grote stenen aan de slag te gaan. Maar voor nu gaan anderen nog steeds voor!
