De Helden uit ons magazine en BredaVandaag krijgen vaak positieve en erg uiteenlopende reacties op hun onbaatzuchtige werk. Lees hier een aantal reacties.
Iris Blom, klimaatburgemeester Breda en ‘Struikrover’, in het magazine van juni: ‘Ik heb heel veel reacties gehad, mensen die me bijvoorbeeld sms’ten: “Ik lig in het ziekenhuis en raad eens wie ik hier op de cover zie staan?” Lag het magazine bij de ingang!’
Ingrid Kooyman, De Honingraad (centrum voor leven met kanker), begin oktober: ‘Nergens heb ik iets negatiefs gehoord. Collega’s waren blij dat ons centrum eens op deze manier werd belicht, dat er wordt stilgestaan bij wat we doen. Wildvreemden spraken me aan in Albert Heijn, mensen die ik al heel lang niet had gezien zeiden dat ze het leuk vonden om eens deze kant van me te leren kennen. Het leukst vond ik nog dat mensen me gewoon uit de verte toeriepen dat ze het artikel zo goed vonden!’
Angela Bison, medewerker zelfhulpgroep verslaafden,
‘Ik heb verschillende reacties gekregen op mijn stukje in het magazine. Iemand liet me weten: “Wat mooi dat je zo open deelt over wat je hebt meegemaakt. Mijn zoon heeft een heftige verslaving, hij is er nog mee aan het werk. Gelukkig zijn er plekken waar hij naartoe kan voor herkenning en steun.”
En een ander mailde me: “Wat goed dat er steeds meer jongeren bij jullie terecht komen. Wij merken ook (in de zorg) dat na corona de problemen met jongeren groter zijn geworden. Vooral mentale problemen en drugsgebruik.”
Daar word ik heel blij van!”
Meke Oomens
‘Ik was in de bibliotheek het boek ‘Hersenen willen lezen’ van Erik Scherder aan het lezen, toen ik werd aangesproken door een lieve oudere mevrouw. “Jou ken ik en wat woon je mooi!”
Even dacht ik dat mijn hersenen weer haperden, net als na mijn hersenbloeding en operatie. Toen moest ik als een peuter alles opnieuw leren. Maar nee, met mijn brein was niets aan de hand. Mevrouw had het over het artikel ‘Op de bank bij’ uit het magazine Goed Volk, dat ze in de bibliotheek had gelezen.
Ik lachte er hartelijk om en vertelde dat de straat met auto’s op de achtergrond met een goede Photoshop was veranderd in een grote groene tuin. En dat ik wel van wandelen in de groene natuur hield, met de Ommetje app van de Hersenstichting, maar dan in het bos of park. Niet in mijn kleine achtertuin.
Mevrouw vroeg wat ik voor NAH (Niet Aangeboren Hersenletsel) had. Mijn lange verhaal van het vechten voor de diagnose tot mijn inzet voor anderen met NAH vertelde ik met een vleugje humor en in Jip en Janneke taal. Soms moest ze erom lachen, al was het geen vrolijk verhaal.
“Wat ben jij een mooi mens en wat zijn al die Helden goed volk”, was haar spontane reactie. Samen dronken we een ijskoude ice tea onder de parasol op een terrasje in de stad. Op al het goede werk van de Bredase Stille Helden.’
Kijk voor meer informatie over hersenaandoeningen, wetenschappelijk onderzoek of donateur worden op: hersenstichting.nl
