Tekst en foto: Anton Verbeek

“In oktober 2018 ging het helemaal verkeerd. Ik zat op het toilet, viel naar links en daar lag ik. Mijn linkerkant was verlamd en ik kon niet meer lopen en praten. Vijftien minuten later lag ik in het ziekenhuis. Het was een herseninfarct. Van het ene op het andere moment veranderde alles. Mijn hart was aangetast, mijn nieren, cognitief vermogen en mijn emoties.”

John startte een intensieve revalidatie, 26 maanden lang, vijf dagen per week. “Ik keek naar wat ik nog wel kon. Daar kon ik een beetje plezier uithalen en het versterkte mijn motivatie. Het duurde nog zeker een jaar voordat ik weer redelijk kon praten.

De wil om te revalideren moet je uit jezelf halen. Ook ik heb me afgevraagd of ik ooit nog gewoon kon praten, kon schrijven, kon wandelen. Ik was voor mijn werk heel actief en ging ook met m’n gezin op stap.

Omdat ik niet zoveel kon verveelde ik me enorm. Mijn vrouw zei zomaar: ‘Pak eens een stuk tekenpapier, vroeger tekende je ook en probeer of dat nog gaat’. Ik hoorde André Hazes op de radio en ik begon hem te tekenen. Toen bleek dat ik veel beter kon tekenen dan voorheen. Ik had rust, geduld en meer oog voor detail.

Uiteindelijk is het een boek geworden. Eigenlijk mijn autobiografie van de afgelopen drie jaar. Ook tekende ik mijn helden, zoals George Kooijmans van de Golden Earring die ALS heeft. De afdrukken van de tekening, gesigneerd door George en de andere leden van de Golden Earring, leverden bijna €40.000 op voor de Stichting ALS. Met tekenen heb ik weg terug in de maatschappij gebaand. Inmiddels schrijf ik ook weer.”